Το κρυπτογραφημένο μήνυμα δεν είναι η καταστροφή!

Η Αποκάλυψη του Ιωάννη είναι ένα από τα είκοσι επτά βιβλία της Καινής Διαθήκης και είναι αδιαμφισβήτητα το πιο πολυδιάστατο, πολυερμηνευμένο και παρερμηνευμένο βιβλίο στον κόσμο. Κανείς δεν μπόρεσε να αποδώσει με ξεκάθαρο τρόπο το μυστηριώδες αυτό σύγγραμμα. Η ουσία όμως είναι, ότι η Αποκάλυψη μάς γνωστοποιεί ότι παρόλο των φριχτών γεγονότων καταστροφής που θα πραγματοποιηθούν, τελικά θα κυριαρχήσει η καλοσύνη και η δικαιοσύνη. Δεν χρειάζονται μαθηματικές έννοιες και θρησκευτικές εσχατολογικές προβλέψεις για να αντιληφθούμε ότι οδηγούμαστε στην καταστροφή, από μόνοι μας. Εναντιωθήκαμε με καταστροφικό τρόπο στη φύση (φύση είναι ο ίδιος ο θεός) και χρόνια τώρα βιώνουμε τα αρνητικά αποτελέσματα της συμπεριφοράς μας. Σαν ανθρωπότητα δεν σεβαστήκαμε τίποτε σε αυτόν τον πλανήτη.Το κέρδος, είναι η μόνη λέξη που κυριαρχεί παγκόσμια και οι ανθρώπινες συμπεριφορές κινούνται και συναλλάσσονται αποκλειστικά και μόνο με αυτό.

Το βιβλίο της αποκαλύψεως μας μεταφέρει με εκατοντάδες συμβολισμούς μια τμηματική αποσύνθεση και καταστροφή του κόσμου. Πολλά από αυτά συμπίπτουν -σύμφωνα με καταστροφολόγους και αναλυτές- με γεγονότα, κοινωνικά και περιβαλλοντολογικά. Ακόμη και να μην πιστεύουμε στη διδασκαλεία του Χριστού, αν απλά αντιληφθούμε το «μήνυμα της αγάπης» που μετέφερε μέσω των Αποστόλων του στον κόσμο, θα διαπιστώσουμε ότι ο μόνος τρόπος για να πορευτούμε σαν ανθρωπότητα είναι ο σεβασμός στη ζωή και στον άνθρωπο. Κάθε σκεπτόμενο ον μπορεί να αναγνωρίσει ότι δεν χρειάζεται να έρθει ένας Χριστός, ένας προφήτης, ένας βούδας ή απλά ένας θρησκευτικός λογοτέχνης, για να μας πει, ότι η ανθρωπότητα για να επιβιώσει πρέπει να έχει κανόνες, αρχές και αξίες, βασισμένες αποκλειστικά στον ίδιο τον άνθρωπο.

Ακόμη και αυτοί που δεν είναι «ειδικοί» και δεν έχουν τις ιστορικές ή τις επιστημονικές γνώσεις, μπορούν να λάβουν το μήνυμα ότι όλα αυτά που συντελούνται γύρω μας, δηλώνουν ξεκάθαρα ότι ο οργανικός κόσμος έτσι όπως εξελίσσεται, σύντομα θα πάψει να υπάρχει. Από τις απαρχές της δημιουργίας, ο ανθρώπινος φόβος για «συντέλεια», επηρέασε την ροή της ιστορίας και πολλές αποφάσεις πάρθηκαν σύμφωνα με αυτόν. Η κατήχηση των ανθρώπων με «φόβο» ώστε να κατευθύνονται υποστηρίζοντας εκκλησιαστικές στρατηγικές, κυβερνήσεις ή πρόσωπα δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει.

Το συγγραφικό έργο της αποκάλυψης χρησιμοποιήθηκε σαν παράδειγμα τιμωρίας του κόσμου από την παπική εκκλησία αλλά και από ηγεμόνες. Κάθε φορά που θέλανε να προωθήσουν -κατά το συμφέρον τους- αποφάσεις που αφορούσαν πολέμους ή εκστρατείες, ανέτρεχαν στα κεφάλαια της αποκάλυψης, παραλληλίζοντάς τα με τις προκλήσεις ή τα γεγονότα που έπρεπε να αντιμετωπιστούν. Ας μη ξεχνάμε ότι ο φόβος είναι ένα από τα μεγαλύτερα όπλα που παρουσιάστηκε ποτέ σ’ αυτόν τον κόσμο.

Η αποκάλυψη, δεν αναφέρεται στην τιμωρία όλων εκείνων που ζουν και πράττουν με σεβασμό προς τον συνάνθρωπό τους. Αναφέρεται στο «φόβο» που θα πρέπει να έχουν όλοι εκείνοι που δρουν, ενάντια στον άνθρωπο. Ακόμη και ο θεός να μην είχε φανερωθεί, ακόμη κι αν ποτέ ο Απόστολος Ιωάννης δεν έγραφε την αποκάλυψη στην Πάτμο, το τέλος, θα ήταν πάντα μια «φυσική εξέλιξη». Ιστορικά, ο κόσμος έπρεπε να διαβεί πολλά δύσκολα μονοπάτια για να βρεθεί εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.

Ένα σημείο χωρίς καμία εξέλιξη για τον ίδιο τον άνθρωπο. Πάντα η ανθρωπότητα πίστευε στην κυκλική επαναφορά των στιγμών της, μια αντίληψη που φροντίζει να την επιβεβαιώνει αιώνες τώρα: «Ο κόσμος γεννιέται από τη φωτιά και πάλι γίνεται φωτιά κατά περιόδους, εναλλάξ ολάκερη την αιωνιότητα» λέει χαρακτηριστικά ο Ηράκλειτος. Δύσκολα θα λυτρωθεί από την «επανεκκίνηση» που ιστορικά δημιουργεί κάθε φορά που φτάνει σε απόγνωση. Αυτή η πεποίθηση της αιώνιας κυκλικής τροχιάς στην οποία πιστεύει η ανθρωπότητα, δεν αποδίδει. Είναι δοσμένη στο παρελθόν και δεν συναλλάσσεται με νέες ιδέες για την «ανακαίνιση» του κόσμου. Η αποκάλυψη του Ιωάννη στα τελευταία κεφάλαια της, περιγράφει το μέλλον του κόσμου με αισιοδοξία και μάλιστα, παρουσιάζει ένα νέο, οργανωμένο μοντέλο διαβίωσης, που όλοι είναι ίσοι, προς ίσους.

*Πολλοί συγγραφείς, λογοτέχνες και καλλιτέχνες ανά τους αιώνες μαγεύτηκαν από τη γλώσσα γραφής, το δυνατό ύφος, τη ποιητική μεγαλοπρέπεια, την πλαστικότητα των εικόνων που περιγράφει η αποκάλυψη, καθιστώντας το κείμενο ένα αληθινό συγγραφικό αριστούργημα γεμάτο από εμπνεύσεις. Αντιπροσωπευτικότερος όλων, ο Γάλλος καλλιτέχνης Γουσταύος Ντορέ. Κατά τη διάρκεια της ζωής του δημιούργησε εκατοντάδες ποιοτικές εικόνες από την Αγία Γραφή. Αυτές οι εικόνες χρησιμοποιήθηκαν σε Βίβλους πολλών γλωσσών το δέκατο ένατο αιώνα στην Ευρώπη και αργότερα στην Αμερική.