Έλλειψη Ανθρωπιστικής Παιδείας ή Ελλήνων Στερεότυπα;

text by panos kralievits
Jan 8, 2017
3 min read

ActionAid Hellas 2015 ένα Κοινωνικό Πείραμα με θέμα το Ρατσισμό.

Η άποψη που επικρατεί είναι ότι οι Έλληνες είναι ένας λαός πονόψυχος, με αξίες και ήθη, με καλή καρδιά και με απόλυτο σεβασμό στην οικογένεια. Άνθρωποι μεγαλωμένοι με βαθιά κατανόηση για το συνάνθρωπό τους και κατά κάποιο τρόπο, έτσι είναι. Το τελευταίο διάστημα όμως βιώνουμε μια άλλη πραγματικότητα. Παρατηρούμε ένα νέο καθεστώς διακρίσεων που εξελίσσεται ραγδαία. Σε πολύ πιο σοβαρό ποσοστό απ’ αυτό, που ήδη, υπήρχε. Μπορεί το οικονομικό ξεβόλεμα της κρίσης, ο θυμός, η αδικία, η αγανάκτηση, η αβεβαιότητα για το μέλλον, να είναι οι λόγοι που οι άνθρωποι ξεσπούν. Αλλά είναι πράγματι αυτή η αιτία; Ξαφνικά γίναμε «κακοί» με τους γύρω μας ή πάντα πιστεύαμε και υποστηρίζαμε τις διακρίσεις;

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία βιώνει ένα έντονο ξέσπασμα ξενοφοβίας προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. «Κάποιοι» ξαφνιάστηκαν και σοκαρίστηκαν από την αλαζονική συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας στο θέμα αυτό, σύμφωνα με όσα αναφέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο «ξαφνικός ρατσισμός και η ξενοφοβία», αποδίδονται στην κακή ενημέρωση από πλευράς της πολιτείας και στο ότι: «υπάρχουν πολλά προβλήματα στη ζωή των Ελλήνων και δεν υπάρχει χώρος για να προστεθούν ακόμη περισσότερα». Όμως, μπρος σε τόσες δυστυχισμένες ψυχές, θύματα ενός άγριου πολέμου, οι Έλληνες, βοήθησαν και εξακολουθούν να βοηθούν πραγματικά.

Οι περισσότεροι έδειξαν, ότι σαν λαός έχουμε ακόμη αξίες και χωρίς όφελος, βοηθούμε και προσφέρουμε. Μέχρι και νόμπελ ζητήσαμε για τις πράξεις καλοσύνης μας. Είμαστε όμως οι περισσότεροι πραγματικά έτσι;

Οι Έλληνες συμπεριφέρονται χωρίς κατανόηση, χωρίς ευαισθησία και χωρίς οίκτο σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Μια οικογενειακή κουλτούρα που μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά. Οι διακρίσεις σε αυτή τη χώρα έχουν πολλές μορφές, κρυφές ή φανερές, δημόσιες ή ιδιωτικές. Χρόνια τώρα, βιώνουμε συμπεριφορές μισαλλοδοξίας, ρατσισμού, απόρριψης και θυμού πέρα από κάθε έλεγχο, που εκδηλώνονται σχεδόν σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, πολύ πριν την έλευση των μεταναστών. Θύματα των διακρίσεων στην Ελλάδα είναι οι ομάδες ατόμων ή όλα τα άτομα που θεωρούνται διαφορετικά: λόγω φύλου, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων, κοινωνικής προέλευσης, περιουσιακής κατάστασης, αναπηρίας ή σεξουαλικού προσανατολισμού. Φυσικά σαν Έλληνες όλη αυτή τη συμπεριφορά δεν την κατατάσσουμε στο κεφάλαιο «ρατσισμός». Ρατσισμός σήμερα είναι «μόνο» να μην θέλεις “αλλοδαπούς” στη γειτονιά σου.

Μα κάποτε σαν ξενόφερτοι αντιπετωπίστηκαν και οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, της Σμύρνης, της Αιγύπτου που σημαίνει σαν λαός δημιουργήσαμε βαθιές ρίζες στις διακρίσεις με κορωνίδα, την προκατάληψη. Όλη αυτή η κοντόφθαλμη και ελλιπής εικόνα που έχουμε, είναι μια μόνιμη τροχοπέδη στην εξέλιξή μας σαν έθνος αλλά και σαν άτομα. Από την μία προσφέρουμε τρόφιμα σε οικογένειες που έχουν ανάγκη και συγκλονιζόμαστε για τα παιδιά που δεν παίρνουν πρωινό πριν πάνε σχολείο και την ίδια στιγμή γελάμε κοροϊδεύοντας την υπέρβαρη γυναίκα ή τον ομοφυλόφιλο ή αηδιάζουμε με τον άστεγο που περνά από μπροστά μας. Σαν λαός δεν έχουμε αντιληφθεί ή δεν έχουμε την παιδεία για να κατανοήσουμε, ότι κάθε διάκριση, είναι μια μορφή ρατσισμού.

Astathios: Μεγαλείο ψυχής ενός αστέγου.

Φυσικά, όλοι οι Έλληνες δεν είναι ίδιοι, ευτυχώς. Φαίνεται και στα κοινωνικά πειράματα, όπως τα βίντεο που παρουσιάζουμε σε αυτό το άρθρο. Η καλλιέργεια του αρνητικού σχολιασμού ή πράξεων διάκρισης, οδηγεί σε μια αρνητική κοινωνική συμπεριφορά που χρόνο με το χρόνο γιγαντώνεται και δυστυχώς επηρεάζει τραυματικά και καταστροφικά και τα παιδιά. Μην απορήσετε ή εκπλαγείτε αν μετά, δείτε το δικό σας παιδί να έχει μια απόλυτα ρατσιστική συμπεριφορά και νοοτροπία. Απλά, αναπαράγει τις δικές σας διακρίσεις, ρατσιστικές αντιλήψεις και συμπεριφορές.

Με το να υπερασπιστείς έναν άστεγο ή έναν αλλοδαπό, να δώσεις φαγητό σε κάποιον που το έχει ανάγκη, δεν φτάνει. Πρέπει πρώτα να ξεκινήσεις από τους ανθρώπους γύρω σου. Τους δικούς σου ανθρώπους. Το οικογενειακό, το φιλικό, το κοινωνικό σου περιβάλλον, το γείτονα, όποιον συναντήσεις στην καθημερινότητά σου. Να κατανοήσουμε, να σκεφτούμε, να αναλογιστούμε και να αντιληφθούμε ότι ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος, θρησκείας, τάξης, όλοι επιθυμούμε και ονειρευόμαστε κοινά πράγματα. Οι διακρίσεις, μας απομονώνουν, μας αποδυναμώνουν και μας απομακρύνουν από εκεί που όλοι πραγματικά ανήκουμε, την Ανθρωπότητα.