Μέδουσα. Το μυθικό τέρας υπάρχει ακόμη εκεί έξω!

Ο Μύθος λέει ότι η μέδουσα ήταν αρχικά γοργόνα και το όνομά της παράγεται από το ρήμα μέδω που σημαίνει άρχω, κυβερνώ, κυριαρχώ. Ήταν μια πανέμορφη ιέρεια της θεάς Αθηνάς που ο Ποσειδώνας τη βίασε μεταμορφωμένος σε άλογο. Η θεά, εξοργισμένη με το γεγονός, δεν μπορούσε να έρθει σε ρήξη με τον Ποσειδώνα και έτσι ξέσπασε πάνω στη Μέδουσα.Την μεταμόρφωσε σε απεχθές τέρας, που αντί για μαλλιά είχε φίδια. Η ασχήμια της ήταν τέτοια, που όποιος την κοιτούσε στο πρόσωπο, πέτρωνε. Τη σκότωσε ο Περσέας, με την βοήθεια της Αθηνάς. Το κεφάλι της, το περίφημο «Γοργόνειο» το παρέλαβε η θεά από τον ήρωα και το επέθεσε στην ασπίδα της, επειδή το κεφάλι της, ακόμη και νεκρό, πέτρωνε όποιον το κοίταζε.

Δεν ξέρω αν έχει συμβεί και σε εσάς, τουλάχιστον εγώ νομίζω ότι έχω συναντήσει το μυθικό τέρας της Μέδουσας τυχαία στο δρόμο και μάλιστα, περισσότερες από μία φορές. Αυτό έγινε για την ακρίβεια πολύ πρόσφατα. Όταν μετά από έναν βασανιστικό, αποτυχημένο μα όχι ξεχασμένο χωρισμό, που απαρηγόρητα εναποθέτουμε ακόμη πολλές ελπίδες και όνειρα, βρεθεί ξαφνικά μπροστά μας, το συναίσθημα των ανθρώπων της μυθολογίας που γίνονταν πέτρα στο βλέμμα της μέδουσας, μας καταβάλει.

Το μυαλό, παύει να λειτουργεί και το σώμα, κάτω από αυτό το φριχτό «βλέμμα» αρνείται να υπακούσει. Τα υγρά του στόματος στερεύουν και για μερικά δευτερόλεπτα δεν δύναται να ειπωθεί καμιά λέξη προς το πρόσωπο της «μέδουσας». Το μόνο που λειτουργεί αποτελεσματικά, είναι η καρδιά που χτυπά, σε χορευτικούς ρυθμούς.

Κάθε προηγούμενη σχέση που δεν έχει ολοκληρωθεί -τουλάχιστον για έναν από τους δύο- το φαινόμενο «πάγωμα της μέδουσας» σε κάνει να συνειδητοποιήσεις ότι κάτι έμεινε άλυτο, κάτι υπάρχει στον πάτο του ποτηριού, που δεν εξατμίστηκε. Φυσικά, όταν η ίδια «μέδουσα» γνωρίζει τη δύναμη που έχει πάνω σου, το κάνει ακόμη πιο βασανιστικό. Σου απευθύνει το λόγο με απάθεια και περίσσια αυτοπεποίθηση. Ξέρει τη δύναμή της. Γνωρίζει, ότι μπορεί ακόμη να ελέγχει όλη την κατάσταση για τον απλούστατο λόγο ότι η ίδια, έχει ξεφύγει και έχει ξεπεράσει τη σχέση.

Είμαι σίγουρος ότι έχετε συναντήσει κι εσείς το τέρας της μέδουσας τυχαία κάπου εκεί έξω. Αλλά επειδή γνωρίσουμε το μυθολογικό τέλος της, αυτό θα πρέπει να μας κάνει πιο αισιόδοξους. Αν και ο Περσέας είναι μια μυθική προσωπικότητα, στην περίπτωση της συνάντησης με κάθε «μέδουσα» του παρελθόντος μας, ανακηρύσσεται ως Άγιος και με τη γνωστή πράξη του αποκεφαλισμού, μας δίνει την ικανοποίηση ότι το τέρας δεν υπάρχει πια. Φυσικά ο μύθος λέει ότι και με κομμένο κεφάλι η μέδουσα μπορεί και πετρώνει ακόμη τα θύματά της. Αυτό δεν μας βολεύει, οπότε -μόνο για αυτό το σημείο- θα επικαλεστούμε ότι είναι μύθος.